Wuxia

ช่วงหลังๆ มาเรียนรู้ประวัติศาสตร์จีนจากการอ่านนิยายกำลังภายในหรือนิยายอิงประวัติศาสตร์ จุดเด่นของวิธีการเรียนแบบนี้คือเราใช้นิยายเป็น "จุดตั้งต้น" เพื่อเรียกความสนใจของตัวเราเองต่อเหตุการณ์จุดนั้นในประวัติศาสตร์จริง พอความสนใจเริ่มมาแล้ว การไปอ่านข้อมูลเพิ่มเติม (ส่วนใหญ่ก็จาก Wikipedia) ไม่ใช่เรื่องยากเย็นอะไรนัก เพียงแต่นิยายจีนที่ตีพิมพ์ในประเทศไทย ส่วนใหญ่ก็นิยมนำประวัติศาสตร์เฉพาะบางช่วงบางตอนของจีนมาดัดแปลง (มันป๊อปเป็นช่วงๆ) ตัวอย่างเช่น ถ้าอ่านสายของหวงอี้ (มังกรคู่-เหยี่ยวมาร) ผนวกกับไตรภาคสุยถังของจิ่วถู (ยุทธการ-ขุนโจร-เทพบุตร) ก็จะได้ความรู้ประวัติศาสตร์จีนช่วงปลายราชวงศ์สุย ไล่มา

จอมยุทธเดินอยู่บนถนนอันแห้งแล้งของนครหลวงด้วยจิตใจอันหนักอึ้ง

เขากำลังเผชิญกับวิกฤตการเริ่มเข้าวัยกลางคนของตน

อดีตผู้กล้าดาวรุ่งเจ้าของฉายา "เซียะอู่" ที่เคยถูกกล่าวขวัญในกลุ่ม "ห้าคุณชายแห่งยุทธจักร" เมื่อสิบห้าปีก่อน สมัยที่เขารุ่งเรือง แค่เพียงเดินส่ายอาดๆ อยู่ในนครหลวง ก็มีสตรีจำนวนไม่น้อยชม้ายตามองให้ ในช่วงที่กำลังวังชายังมาต่อเนื่องไม่มีหมด แค่สะบัดกระบี่เบาๆ คู่ต่อสู้ก็ล้มหายตายจาก

นิยายที่กำลังอ่านอยู่ช่วงนี้คือ "เทพบุตรกู้บัลลังก์" ([บล็อกตอนก่อน](http://www.isriya.com/node/3959/%E0%B9%80%E0%B8%97%E0%B8%9E%E0%B8%9A%E0%B8%B8%E0%B8%95%E0%B8%A3%E0%B8%81%E0%B8%B9%E0%B9%89%E0%B8%9A%E0%B8%B1%E0%B8%A5%E0%B8%A5%E0%B8%B1%E0%B8%87%E0%B8%81%E0%B9%8C-%E0%B8%A1%E0%B8%AB%E0%B8%B2%E0%B8%81%E0%B8%B2%E0%B8%9E%E0%B8%A2%E0%B9%8C%E0%B8%AA%E0%B8%B8%E0%B8%A2%E0%B8%96%E0%B8%B1%E0%B8%87%E0%B8%A0%E0%B8%B2%E0%B8%84%E0%B8%AA%E0%B8%B2%E0%B8%A1)) ตอนนี้ออกมาถึงเล่ม 7 แล้ว เทพบุตรกู้บัลลังก์เป็นนิยายเชิงการทหาร-ประวัติศาสตร์จีนในซีรีส์ "สุยถัง" ของจิ่วถู (ถือเป็นภาคสามในซีรีส์) โดยเนื้อเรื่องภาค

> "เซียนวิเศษต่อยตีกัน ปลาเล็กปลาน้อยก็ประสบเคราะห์กรรม" เทพบุตรกู้บัลลังก์ เป็นนิยายจีนอิงประวัติศาสตร์ (เรื่องนี้ไม่มีกำลังภายในเหนือจริงนะครับ) ภาคที่สามใน "ไตรภาคสุยถัง" ของ "จิ่วถู" นักเขียนดาวรุ่งที่กำลังมาแรง (บล็อกเก่า [ขุนโจรคู่บัลลังก์ - ไตรภาคสุยถังชุดสอง](http://isriya.com/node/3893/)) เนื้อหาใน "เทพบุตรกู้บัลลังก์" นับถัดจากสองภาคแรกไปอีกราว 3 ชั่วอายุคน ในยุคราชวงศ์ถังตอนกลาง ที่รุ่งเรืองจนถึงขีดสุด (หลังสมัยของบูเช็กเทียน) และความเสื่อมกำลังเริ่มมาเยือนอย่างช้าๆ เทพบุตรกู้บัลลังก์ ต่างไปจากสองภาคแรกที่เกิดขึ้นในสมัยแผ่นดินเดือด บ้านเมืองแตกแยกเป็นฝักฝ่ายก่อนสถาปนาราชว

นิยายจีนอิงประวัติศาสตร์ (ไม่มีกำลังภายใน) เรื่องเยี่ยมเมื่อปีก่อนคือ "ยุทธการล่าบัลลังก์" โดยนักเขียนใหม่นาม "จิ่วถู" สยามอินเตอร์เอามาแปลแล้ว 7 เล่มจบ

จากนั้นก็เป็นคิวของ "ขุนโจรคู่บัลลังก์" นิยายเรื่องที่สองของจิ่วถูที่เขียนต่อจาก "ยุทธการล่าบัลลังก์" และอยู่ในชุด "ไตรภาคสุยถัง" เหมือนกัน ตอนนี้ออกมาได้ 5 เล่มแล้ว (เข้าใจว่าทั้งหมด 7 เล่มเหมือนกัน) ผ่านมาเกินครึ่งเรื่องก็ได้เวลามาวิจารณ์สักหน่อย

ผลงานล่าสุดในรอบหลายปีของหวงอี้ อ่านจบเล่ม 3 แล้วคันมือ เขียนลงบล็อกสักหน่อย "เหยี่ยวมารสะท้านสิบทิศ" เป็นการยำรวมเรื่องเก่าๆ ของหวงอี้ โดยอิงมาจาก 3 เรื่องหลักคือ - __เทพมารสะท้านภพ__ โครงเรื่องลอกกันมาเด๊ะๆ เป็นเรื่องของความสัมพันธ์ระหว่าง "ผู้เสเพลสำนักมาร" กับ "ฮ่องเต้ผู้ยิ่งใหญ่" ต่างกันแค่ยุคสมัยเท่านั้น ในเทพมารฯ เป็นจูหยวนจาง ปฐมกษัตริย์ราชวงศ์หมิง ส่วนเรื่องเหยี่ยวมารฯ เป็นบูเช็กเทียน ฮ่องเต้หญิงองค์เดียวในประวัติศาสตร์จีน ส่วนตัวเอกก็แบบเดียวกันคือคนธรรมดาที่ฟลุคได้พลังมาร และเข้ามาเอี่ยวกับการเมืองในราชสำนักที่ดูราบเรียบ แต่เอาเข้าจริงปั่นป่วนเพราะการต่อสู้ระหว่างฝักฝ่ายต่างๆ

เผลอไปหยิบ "มังกรคู่สู้สิบทิศ" มาอ่านอีกรอบ (รอบที่เท่าไรไม่รู้) แล้วยาวเลย อ่านรอบนี้ก็ลองนึกว่าอะไรคือเหตุปัจจัยที่ทำให้ "กองกำลังขุนพลน้อย" ของโค่วจงประสบความสำเร็จ ทั้งที่เป็นกองกำลังเล็กๆ เพิ่งก่อตั้งแต่ก็สามารถเข้ามาช่วงชิงแผ่นดินกับหลี่ซื่อหมินได้ ลองเขียนถึงในมุมด้านกลยุทธ์และ MBA น่าจะได้ประมาณๆ นี้ 1. __ความสามารถของผู้นำ__ - ตัวโค่วจงเองมีความสามารถในการนำทัพจับศึก ส่วนในแง่พลังฝีมือ โค่วจงกับฉีจื่อหลิงก็โดดเด่น ทะยานขึ้นเป็นยอดฝีมือรุ่นใหม่ 2.

อาจารย์ที่เคารพเคยสอนเรื่องการเขียนนิยายกำลังภายในไว้ว่า จุดสำคัญของฉากบู๊ในนิยายลักษณะนี้ไม่ได้อยู่ที่สำนวนการพรรณาว่าเยี่ยมยอดเพียงใด แต่อยู่ที่จินตนาการของผู้เขียน ในการออกแบบ "ซีนต่อสู้" ให้น่าจดจำ คำว่าซีนต่อสู้นี้ไม่ได้หมายถึงแค่กระบวนท่าที่ใช้ต่อสู้ แต่ยังรวมถึงองค์ประกอบอื่นๆ ที่ช่วยให้ฉากนั้นๆ น่าประทับใจด้วย ไม่ว่าจะเป็นฉากหลัง ตัวละคร บทสนทนา เงื่อนไขของการต่อสู้ ฯลฯ ถ้าสามารถสร้างฉากต่อสู้ที่น่าจดจำได้แล้ว สำนวนการบรรยายจะเป็นส่วนเสริมให้ฉากนี้โดดเด่นยิ่งขึ้น ต่อให้ผู้อ่านจำเนื้อเรื่องในนิยายไม่ได้เลย ก็จะยังจดจำฉากต่อสู้เด่นๆ บางฉากไว้ได้เสมอ ตัวอย่างนักเขียนที่เขียนฉากเจ๋งๆ ลั

ส่งบทความไปลงพิมพ์ใน "[อ่าน](http://www.readjournal.org/)" ส่งไปตอนช่วงกลางๆ ปีแล้วเงียบหายไปนานจนลืมไปแล้ว อยู่มาวันหนึ่งได้รับเมลจากคุณไอดา บก. ว่าจะได้ลงพิมพ์ใน "อ่าน" ฉบับปลายปี จากนั้นก็รอไปอีกนาน ปลายปีก็ไม่มีความเคลื่อนไหวใดๆ ได้ข่าวตอนต้นปีว่าออกแล้ว และวันนี้มันก็มากองอยู่บนโต๊ะเป็นรูปเล่มจับต้องได้ หน้าปก หน้าประวัติย่อผู้เขียน เป็นเกียรติอย่างมากที่ได้อยู่บนหน้าเดียวกับ "ธนา วงศ์ญาณณาเวช" หน้าบทความ อยู่ท้ายๆ เล่ม ป.ล. ขอบคุณ @warong กับ @pittaya ที่แจ้งข่าวมาทางทวิตเตอร์ด้วยครับ [บทคัดย่อบนเว็บไซต์ "อ่าน"](http://www.readjournal.org/read-journal/2010-04-vol-9/review1/)