เพชรพระอุมา

ปัจจัยหนึ่งที่ทำให้ e-book ในบ้านเราไม่เกิดสักเท่าไรก็เพราะ "ขาดหนังสือชื่อดัง" ระดับแม่เหล็กที่สามารถทำให้คนไม่เคยอ่านอีบุ๊กหันมาอ่านอีบุ๊กได้ อันนี้ผมเคยคุยกับสำนักพิมพ์บางแห่ง ได้รับคำตอบว่าเป็นเรื่องของ right ที่ขอมาเฉพาะการพิมพ์ลงกระดาษ พอไม่ได้ขอ right เวอร์ชันอิเล็กทรอนิกส์มาด้วย (เพราะต้องจ่ายเพิ่มขึ้น) ก็เลยทำยาก เรื่องความนิยมในหนังสือดังๆ นี่เราสามารถเช็คได้จาก e-book ผิดลิขสิทธิ์ตามเว็บ (ที่สแกนกันเองหรือบางครั้งกางหนังสือแล้วพิมพ์กันใหม่เลยด้วยซ้ำ) มันแสดงให้เห็นว่าตลาดมีดีมานด์แบบไหน เพียงแต่ฝั่งผู้ขายยังไม่สามารถตอบสนองได้ดีนัก ผลเลยออกไปที่เนื้อหาแบบผิดลิขสิทธิ์ซะหมด วันก่อ

อ่าน [เพชรพระอุมา ภาคสมบูรณ์](http://isriya.com/node/3911/%E0%B9%80%E0%B8%9E%E0%B8%8A%E0%B8%A3%E0%B8%9E%E0%B8%A3%E0%B8%B0%E0%B8%AD%E0%B8%B8%E0%B8%A1%E0%B8%B2-%E0%B8%A0%E0%B8%B2%E0%B8%84%E0%B8%AA%E0%B8%A1%E0%B8%9A%E0%B8%B9%E0%B8%A3%E0%B8%93%E0%B9%8C) จบไปไม่นานนัก ก็เดินไปเจอกับหนังสือเล่มนี้ที่แผงเข้าพอดี มันคือหนังสือของ "พนมเทียน" เขียนเล่าเบื้องหลังการเขียน "เพชรพระอุมา ภาค 2" (เห็นว่ามีเวอร์ชันของภาคหนึ่งด้วย เหมือนจะออกมานานแล้ว) เลยซื้อมาอ่านมุมมองของคนเขียนดูหน่อยว่าเป็นอย่างไร หนังสือเล่มนี้แบ่งออกเป็น 2 ส่วนคือ "เบื้องลึก" เป็นการสรุปรวบยอดเนื้อเรื่องในแต่ละช่วง พร้อมความเห็นของ

และแล้วชีวิตนี้ก็อ่าน "เพชรพระอุมา" จนจบครับ (หมดไปอีกเรื่องหนึ่งนะ) ผมอ่านภาคแรกกับภาคสองทิ้งช่วงกันห่างพอสมควร (ด้วยเหตุผลเรื่องเวลาและอีกหลายๆ อย่าง) ซึ่งกรณีของภาคแรกนั้น เมื่ออ่านจบก็ได้[เขียนบล็อกถึงไปแล้ว](http://www.isriya.com/node/3622/%E0%B9%80%E0%B8%9E%E0%B8%8A%E0%B8%A3%E0%B8%9E%E0%B8%A3%E0%B8%B0%E0%B8%AD%E0%B8%B8%E0%B8%A1%E0%B8%B2-%E0%B8%A0%E0%B8%B2%E0%B8%84%E0%B9%81%E0%B8%A3%E0%B8%81) บล็อกนี้จะเขียนถึงเฉพาะภาคสองเท่านั้น สรุปแบบสั้นๆ สำหรับภาคสองหรือภาคสมบูรณ์ก็คือ "น่าผิดหวังมาก" มันน่าผิดหวังไปทุกๆ อย่างจริงเชียว แต่สิ่งที่ผมคิดว่าเป็นปัญหาหลักของเพชรพระอุมาภาคสองก็คือ "โ

สุดยอดนิยายในตำนาน เคยคิดจะอ่านหลายครั้งแต่ใจไม่กล้าพอ (เพราะกลัวจะติด) แต่ในที่สุดชีวิตนี้ก็มีโอกาสได้สัมผัสอยู่ดี ในฐานะที่อ่านจบภาคแรก (24 เล่ม) ก็ขอมาบันทึกความประทับใจไว้สักหน่อย หมายเหตุ: ขอบคุณร้านเช่าหนังสือ และห้องสมุดจุฬาที่ช่วยให้ผมอ่านจนจบภาคแรก โดยรวมๆ แล้วผมรู้สึกว่า สิ่งที่ดีที่สุดใน "เพชรพระอุมา" คือการสร้างคาแรกเตอร์ของตัวละครหลักที่ลงตัวมากๆ คือถึงแม้ว่าคาแรกเตอร์ส่วนใหญ่จะเป็น stereotype มาตรฐานที่พบได้ทั่วไป (เช่น พระเอกขี้เก็ก, นางเอกสูงศักดิ์, ตัวฮา, ตัวใช้กำลัง, ตัวลึกลับ ฯลฯ) แต่พอนำมาประกอบกันแล้วลงตัวสวยงามจริงๆ ความเจ๋งขั้นสองของพนมเทียนคือ ความสัมพันธ์ระหว่า