London

เรื่องมีอยู่ว่า มหานครลอนดอนมี "โลโก้" "ไอคอน" "แบรนด์" จำนวนมากเกินไป เทศบาลใช้อย่าง รถใต้ดินใช้อย่าง การท่องเที่ยวใช้อย่าง โอลิมปิกใช้อย่าง ฯลฯ ถ้าเป็นภาษานักการตลาด ในตอนนี้คงเรียกได้ว่าเกิดปัญหา "identity crisis" เขตปกครองของลอนดอนรับทราบปัญหานี้ และมีโครงการจะจ้างบริษัทดีไซเนอร์มาออกแบบ "สัญลักษณ์" ใหม่ของลอนดอน ที่เป็นสัญลักษณ์เดียวครอบจักรวาล บริษัทดีไซน์ชื่อ Moving Brands ประกาศตัวเข้าแข่งโครงการนี้ ที่น่าสนใจคือ เค้าประกาศว่า process การวางคอนเซปต์ ระดมสมอง และออกแบบ (เพื่อส่งประกวด) ทั้งหมดจะเปิดเผย ติดตามได้จากบล็อก [A Brand for London](http://abrandforlondon.wordpress.com/) ใครสน

อีกอย่างหนึ่งที่ควรทำเมื่อมาถึงลอนดอนแล้ว คือการไปดูละครเพลง (ภาษาอังกฤษเค้าเรียกว่า [Musical](http://en.wikipedia.org/wiki/Musical_theatre) เฉยๆ ไม่มีสร้อย) เพราะเมืองที่มีอัตราความหนาแน่นของโรงละครเพลงขนาดนี้มีไม่เยอะนัก (ลอนดอน, นิวยอร์ก, ปารีส) ถ้าใครเคยมาคงเห็นโฆษณาละครเพลงในรถไฟใต้ดินหรือหนังสือพิมพ์ ซึ่งแปะกันมากมายเหมือนโฆษณาครีมทาหน้าขาวในบ้านเรา ถิ่นโรงละครในลอนดอนเค้าจะเรียกว่า [West End](http://en.wikipedia.org/wiki/West_End_theatre) ซึ่งมันจะอยู่กลางเมือง ระหว่าง Oxford Street กับแม่น้ำเทมส์ มีโรงละครกระจายตัวอยู่เป็นระยะๆ ไหนๆ เรามาเป็น londoner ก็ไปดูเสียหน่อย ละครเรื่องที่ดูค

หุ่นขี้ผึ้งมาดามทุสโซส์นี้เป็นสถานที่ท่องเที่ยวชื่อดังของลอนดอนที่ผมไม่เคยไป (จริงๆ เคยตั้งใจจะไป แต่ไปเจอคิวยาวมหาโหดเลยถอยอย่างด่วน) แต่ป้าที่บ้านย้ำแล้วย้ำอีกว่า มาอยู่ลอนดอนทั้งทีก็สมควรไป เลยเอาวะ เชื่อคำโฆษณา

นัดเพื่อนไว้ตอนบ่ายสองโมงที่สถานี Baker Street พอทีมงานพร้อม เข้าไปข้างในก็พบกับ

ความว่างโล่ง...

แต่ก็ยังมีร่องรอยของความแออัด สังเกตได้จากตามผนังทางเดินจะมีแปะป้ายว่า ถ้ารอคิวตรงนี้จะต้องคอยนานอีกกี่นาที (เหมือนสวนสนุก) ซึ่งถ้าต่อคิวแถวๆ หน้าประตูจะต้องรอประมาณ 90 นาที (โอว)

พิพิธภัณฑ์ British Museum ขึ้นชื่อในเรื่องมัมมี่ เค้าอวดว่ามีเยอะเป็นอันดับสองของโลก ถัดจากไคโร

ห้องแสดงมัมมี่จะอยู่ชั้นสอง หาไม่ยากนัก เพราะจะเป็นห้องที่คนเยอะสุด เผลอๆ แทบทะลักถ้าทัวริสต์ลง มัมมี่ยอดนิยมก็คือมัมมี่คนในผ้าพัน (รู้สึกจะมี 3 ตัวถ้าจำไม่ผิด) ถัดมาคือโลงมัมมี่ซึ่งมีเยอะมาก

แต่ในซอกหลืบของ British Museum ก็มีมัมมี่แบบอื่นให้ดูบ้างเหมือนกัน

ตอนลัดคิว เผอิญพาสาวฮ่องกงไปเดิน Harrods คิดว่าเป็นครั้งแรกที่ไปเดิน Harrods แบบมีกล้อง เลยกระหน่ำถ่ายรูปของกินมาแบบไม่ยั้ง

มาดูกันว่า ของกินในห้างที่เป็นจุดศูนย์รวมแห่งความหรูหรา มันเป็นยังไง

ป.ล. เนื่องจากว่ารูปเยอะมาก คราวนี้ขอใช้รูปขนาดเล็กกว่าปกติแทน อยากเห็นภาพเต็มก็กดไปดูใน Flickr กันเอาเอง

ช่วงนี้ไม่มีเวลาจริงๆ จะให้เขียนเป็นบทความยาวๆ บน Blognone คงลำบาก จะรอก็กลัวไม่ได้เขียน เอาแบบ bullet point ไปแทนละกัน * ไปงาน [Student Technology Day](http://www.microsoft.com/uk/academia/studenttechnologyday/default.mspx) ของไมโครซอฟท์มา จัดที่ศูนย์ประชุมฝั่งตรงข้าม Golden Jubilee Bridge ([The Mayor's Thames Festival 2008](http://www.isriya.com/node/2189/the-mayors-thames-festival-2008)) * เค้าจับตลาดนักเรียน comsci เห็นว่าจัดรถไปรับมาจากมหาลัยหลายแห่งเลย พวกสะเออะไปเองแบบเราคงน้อย * ตอนแรกขี้เกียจไป แต่ไหนๆ Ballmer มาทั้งทีก็เอาหน่อยวะ ไม่ได้มีให้ดูกันง่ายๆ * งานจัดชนกับ [TechNet London](

มาอยู่ลอนดอนแล้วผมเปลี่ยนพฤติกรรมการกินไปมาก ไม่ค่อยได้ทำอาหารกินเอง และออกไปกินอาหารจีนบ่อยมาก (เพราะมันมีเยอะมาก!!!) เมื่อวานเพื่อนกอล์ฟเพิ่งกลับมาจากเมืองไทย เลยนัดกินข้าวกัน อาหารจีนอีกแล้ว ร้านชื่อ New Mayflower อยู่ใน Soho ([แผนที่](http://www.welovelocal.com/en/london/westminster/soho/chinese-restaurants/new-mayflower-chinese-restaurant-w1d6ly.html)) เพิ่งเคยไปเป็นครั้งแรกเหมือนกัน ไว้ว่างๆ จะเขียนแผนที่+รีวิวร้านที่เคยกินใน Soho แบบละเอียด ไปรอบนี้สบายมาก ผู้เชี่ยวชาญสั่งให้หมด ไม่ต้องคิดเอง เริ่มต้นด้วย Hot & Sour Soup อร่อยมาก ไป 5 คนสั่ง 3 portion พอกิน หอยตลับ (clam) ผั