My YouFest Experience

1. แก้ตัว

จริงๆ ผมควรจะเป็นคนกลับมาบล็อกถึง YouFest:YouMedia เป็นคนแรกๆ แต่เมื่อคืนกว่าจะกลับก็ดึกซะ แถมเหนื่อยมาทั้งวันด้วย ขอนอนดีกว่า พอมาตอนเช้าตั้งท่าจะเขียน ไฟที่ IDC ของ INET ดันดับอีก (เป็นข่าวดังในวงการโฮสติ้งไปในทันที — เป็นเพราะจัดงานไม่ไหว้เจ้าที่รึเปล่านะ โดนเลย) กลางวันก็ออกไปธุระ กว่าจะได้เขียนต้องให้ผ่านมาวันนึงแบบนี้แหละ

2. ความเคลื่อนไหวหลังงาน

อย่างแรกคือสไลด์บางส่วน (รวมถึงไฟล์เสียงของ อ.พิชญ์) อัพไว้แล้วที่หน้า Wiki ส่วนวิดีโอรออีกนิด

อย่างที่สองคือคนที่ไปงานเมื่อวานได้บล็อกถึงเป็นจำนวนมาก ที่ต้องไฮไลท์คือ keng.com ซึ่งทำ liveblogging โชว์ในงาน ที่เหลือก็ ipats, iteau, fringer, jittat, พลวัต, phisite, poakpong, jakrapong, keng.ws, pittaya, bact', arthuran, conductor

คนสุดท้ายสุดยอดมาก ไม่ได้ไปแต่บล็อกได้ด้วย

อัพเดต: ลุง bact' ทำหน้า wiki รวมบล็อกไว้ให้แล้ว

3. ความรู้สึกเกี่ยวกับงาน

ระหว่างฟังแต่ละคนออกมาเล่าเรื่อง ผมนึกถึงฉากหนึ่งใน "ยุทธการใต้สมุทร" เล่ม 31 (เล่มจบ) ฟังดูเวอร์ๆ แต่มันเป็นยังงั้นจริงๆ

เผอิญหนังสือไม่อยู่กับตัว รายละเอียดคงไม่เป๊ะนัก แต่ฉากนั้นเป็นการประชุมของกัปตันเรือดำน้ำ 5 ชาติ เพื่อกำหนดทิศทางของ "กองเรือแห่งความเงียบ" ซึ่งเป็นพลังขุมใหม่ที่จะมาดุลการเมืองโลกตามท้องเรื่อง

กัปตันฟูจิวาระ ตัวเอกอีกคนของเรื่องคิดในใจ (แต่ออกมาเป็นตัวหนังสือ) ว่า "บุคลิกของกัปตันเรือดำน้ำแต่ละคน ราวกับเป็นผู้นำประเทศอิสระ" ไม่ใช่นายทหารที่ต้องปฏิบัติตามกลยุทธของรัฐบาล ทุกคนเคลื่อนไหวตาม will ของตัวเอง โดยมีเรือดำน้ำติดขีปนาวุธนิวเคลียร์เสมือนเป็นดินแดนของประเทศตัวเอง

ผมรู้สึกเหมือนกัปตันฟูจิวาระ เปลี่ยนนิดเดียวจากเรือดำน้ำเป็นเว็บ

ผมเชื่อว่าคนจำพวกนี้ (ซึ่งรวมถึงคนที่ไม่ได้มาเนื่องจากเหตุผลต่างๆ ด้วย) เป็นกลุ่มหัวก้าวหน้าแบบสุดๆ ของวงการอินเทอร์เน็ต และผมเชื่อว่าถ้าทำงานด้วยกัน มันคงจะสนุกมาก แถมได้อะไรเจ๋งๆ กลับมาแน่นอน

คำถามคือเราจะนำคนกลุ่มนี้มาทำงานด้วยกันได้อย่างไร

คนพวกนี้มีความรู้ความสามารถ มีอีโก้ และไม่ต้องการอยู่ใต้การปกครองของใคร เป็นผู้นำประเทศอิสระเหมือนที่เขียนไปแล้ว ดังนั้นวิธีการคิดแบบ traditional corporate ที่อยากได้ตัวใครก็ซื้อตัวมาซะ คงไม่ได้ผลกับพวกเขาอย่างแน่นอน

คำตอบแบบกำปั้นทุบดินก็คือเราต้องใช้วิธีการทำงานแบบใหม่ในยุคโลกแบน (ที่ผมยังคิดไม่ออก และอาจจะยังไม่มีใครคิดออกก็เป็นได้)

สิ่งที่เราทำได้ตอนนี้ก็มีแต่ลองผิดลองถูกไปเรื่อยๆ อย่างไรก็ตามอยากบอกไว้ด้วยใจจริงว่า ผมอยากทำงานกับพวกคุณครับ