หลังจากได้สูตรการชงกินกาแฟเองที่บ้านที่ลงตัวคือ instant coffee แบบซองเล็ก เพราะเก็บรักษาง่าย ชงสะดวกรวดเร็ว (เคยใช้ท่าแบบซื้อแยกกาแฟ ครีม น้ำตาล พบว่าช่วงที่เราไม่ได้กินนานๆ เก็บใส่ขวดโหลไว้มันจะแข็งจากความชื้น) ดังนั้นกาแฟสำเร็จรูป 3-in-1 ที่มีทุกอย่างพร้อม กินทีละ portion เดียว เทน้ำใส่ไมโครเวฟแล้วกินได้ทันที ถือเป็นทางออกที่ดีที่สุด
เกมต้นฉบับเล่นจบแล้วเมื่อประมาณ 20 กว่าปีก่อน (เกมออกครบ 30 ปีพอดี) ช่วงปีใหม่เห็น Steam เอา Mega Man Legacy Collection มาลดราคา 50% เลยจัดมาสักหน่อยแก้คิดถึง
Mega Man Legacy Collection รวมเกมภาค 1-6 จากเครื่อง Famicom/NES โดยเลือกเล่นได้ทั้งสองเวอร์ชันว่าจะเอา Mega Man หรือ Rockman (ส่วนตัวแล้วยังทำใจกับการเรียก Mega Man ไม่ค่อยได้ก็เล่นเวอร์ชันญี่ปุ่น)
ภาคแรกที่ลองนำมาเล่นใหม่ก็คือ Rockman 1 ต้นฉบับออริจินัล มาเล่นอีกทีตอนแก่พบว่าเกมมันยากมาก แถมเป็นเกมรุ่นเก่าที่ไม่มีระบบเซฟหรือพาสเวิร์ดใดๆ ต้องเล่นแบบรวดเดียวจบเท่านั้น
เขียนถึง Gunnm Last Order ไว้ตั้งแต่ปี 2005 ผ่านมาเกือบ 12 ปีก็ได้อ่านจนจบ (คอมมิกฉบับภาษาไทยออกไม่จบ เพราะญี่ปุ่นเปลี่ยนสำนักพิมพ์ เลยต้องอ่าน scanlation ฉบับภาษาอังกฤษจนจบ)
ภาคเสริมภาคแรกของ Star Wars ถ้าเป็นภาษากันดั้มเรียก sidestory ไม่แน่ใจว่า Star Wars มีคำเรียกหรือไม่ ชื่ออย่างเป็นทางการจึงใช้คำว่า Rogue One: A Star Wars Story
เหตุการณ์ของเรื่องอยู่ระหว่าง Episode III กับ Episode IV โดยเกิดขึ้นก่อน Episode IV ไม่นานนัก โดยใช้ตัวละครหลักเป็นชุดใหม่ทั้งหมด และมีตัวละครรองบางส่วนที่อิงกับโครงเรื่องหลักบ้าง
หลังจากเปลี่ยนมาใช้ Surface 3 ก็เจอคนมาถามเรื่อยๆ ว่าดีมั้ย อะไรยังไง อยากเปลี่ยนบ้างแต่ยังไม่กล้า ฯลฯ ไหนเลยก็ขอเขียนบล็อกอธิบายประสบการณ์การใช้ Surface มานานครึ่งปีครับ
อย่างแรกสุดต้องย้ำก่อนว่า ผมใช้ Surface 3 ตัวไม่ Pro (ราคาถูก) แต่คนส่วนใหญ่มักรู้จัก Surface ตัว Pro กันซะมากกว่า (โดยไม่รู้ว่ามันมีตัวไม่ Pro ด้วย) ในแง่ form factor ก็คงคล้ายๆ กัน เพียงแต่แตกต่างกันในรายละเอียดเรื่องขนาด น้ำหนัก ประสิทธิภาพ และที่สำคัญคือราคา
The Martian ถือเป็นหนังไซไฟแบบสมจริง (hard scifi) ที่ดีที่สุดที่ดูมาในรอบหลายปี เผอิญไม่ได้อ่านเวอร์ชันนิยาย แต่เข้าใจว่าตัวโครงเรื่องหลักมีความน่าสนใจอยู่แล้ว พอนำมาแปลงเป็นหนังแล้วคนทำมือถึงจริง ก็เลยยิ่งดีเข้าไปใหญ่
ความดีงามของ The Martian มีทั้งความสมจริงของเรื่อง (คือเราดูแล้วเชื่อว่ามันเป็นเช่นนั้นจริง ไม่ได้โอเวอร์เกินจนไม่น่าจะเป็นไปได้) ผนวกกับความตื่นเต้นน่าติดตามแบบเรื่องเล่า (คือไม่ได้จืดชืดเป็นสารคดี) บวกด้วยการแสดงของนักแสดงที่มีฝีมือ ทำให้หนังสนุกและน่าติดตามมาก โดยเฉพาะจากคนดูพวก space geek แบบข้าพเจ้า
หนังชื่อยาวเหยียด Independence Day: Resurgence ซึ่งคงไม่มีใครเรียกชื่อนี้ในชีวิตจริง (ทุกคนคงเรียก "ID4 สอง") กับเวลาที่ผ่านไป 20 ปีให้หลังจากภาคแรก
ID4 ภาคแรกสร้างปรากฏการณ์มากมาย ถึงแม้พล็อตเรื่องของมันไม่มีอะไรซับซ้อน (ยานเอเลี่ยนบุกยึดโลก) แต่ความสนุกของ ID4 อยู่ที่ความโดดเด่นของตัวละครเอกทั้ง 3 คน บวกกับการดำเนินเรื่องที่สนุกและลงตัว (รวมถึง CG ที่ถือว่าก้าวหน้ามากในสมัยนั้น) ส่งผลให้ ID4 กลายเป็นหนังฮิตแห่งยุคสมัยได้ไม่ยาก
20 ปีผ่านไป (ทั้งในโลกจริงและในหนัง) ID4 ภาคสองเปลี่ยนจากหนังฮิตแห่งยุค กลายเป็นหนังภาคต่อเกรดบี อย่างที่หลายคนน่าจะคาดกันได้
แอนิเมชันเรื่องใหม่ล่าสุดของ Pixar ภาคต่อของ Finding Nemo ที่ประสบความสำเร็จอย่างสูง โดยทิ้งระยะเวลาห่างกันถึง 13 ปี (Nemo ออกปี 2003, Dory ปี 2016 แปลว่าเด็กที่โตมากับ Nemo ตอนนี้เป็นวัยรุ่น-วัยทำงานกันหมดแล้ว)
เรื่องราวคล้ายกับภาคแรก แต่เปลี่ยนจากตัวเอกปลาส้ม Nemo มาเป็นปลาสีฟ้า Dory ที่เป็นโรคความจำสั้น และต้องหาทางตามหาพ่อแม่ที่พลัดหลงกันมานาน
หลังจาก James Bond 007 รีบูตครั้งใหญ่ในปี 2006 กับ "Casino Royale" มหากาพย์ก็ดำเนินมาเกือบ 10 ปี แบบไม่ยอมจบสักที (จนเปลี่ยนตัวไปแล้วทั้ง Q และ M) สุดท้ายเรื่องราวก็ดูเหมือนจะขมวดปมในภาคสี่ "Spectre"
ถ้าลองย้อนความไปดู 007 ในยุค Daniel Craig ทั้งสามภาค
เห็นหนังสือเรื่อง "รามานุจัน" นักคณิตศาสตร์อัจริยะชาวอินเดีย หรือ The Man Who Knew Infinity มานานพอสมควรแล้วแต่ไม่มีโอกาสอ่าน พอทราบว่าเอาเรื่องของเขามาดัดแปลงเป็นภาพยนตร์ด้วย ก็คิดว่าถ้ามีโอกาสก็อยากดู เพราะประทับใจกับหนังชีวประวัตินักวิทยาศาสตร์หลายเรื่องในช่วงหลัง ทั้ง The Theory of Everything และ The Imitation Game