ต่อทุกปีลืมทุกปี โดยเฉพาะเรื่องเงินที่ต้องจ่าย (เตรียมเงินไม่ถูกสักที) มาจดไว้เผื่ออนาคต กรณีของผมเนื่องจากอยู่ใกล้กรมการขนส่งทางบก หมอชิต ก็จะสะดวกวิธี "เลื่อนล้อต่อภาษี" มากที่สุดนะครับ สำหรับวิธีการอื่นๆ ดูข้อมูลอย่างเป็นทางการได้จาก [เว็บกรมขนส่งทางบก: ช่องทางการเสียภาษีประจำปี สำหรับรถตามกฎหมายว่าด้วยรถยนต์](http://www.dlt.go.th/th/index.php?option=com_content&view=article&id=2933:3&catid=130:2011-09-08-00-46-54&Itemid=88) เอกสารต้องใช้ 1. ตัวเล่มทะเบียนรถยนต์ (ชื่ออย่างเป็นทางการคือ ใบคู่มือจดทะเบียน) 2.

เขียนไว้ใน Facebook เอามาเรียบเรียงใหม่ลงบล็อกครับ คลิปข้างล่างนี้คือคลิปบ้าอะไรก็ไม่รู้ยาว 5 นาที ไม่มีเสียงพากย์ มีแต่เสียงเครื่องยนต์เรือหนวกหูชิหาย ในคลิปมีคนใส่หมวกรุงรัง 2-3 คนเข้าไปในป่าดงดิบ เอากระดาษสีห้อยเป็นพวงๆ กับต้นไม้ ทาบกับโคลน ใบไม้ น้ำ แค่นั้น แต่เรื่องราวหลังคลิปนี้ไม่ธรรมดาครับ เมื่อวาน มีโอกาสคุยกับยอดยุุทธ์แห่งวงการดีไซน์ [คุณเก่งแห่ง RGB 72](http://www.rgb72.com/) เล่าเรื่องนี้ให้ฟัง น่าประทับใจจนผมต้องไปหาคลิปมาดูครับ คลิปนี้คือ "กระบวนการทำงาน" (working procedure) ของแบรนด์ Issey Miyake สำหรับคอลเลคชั่นเสื้อผ้าปี 2009 ที่ใช้ธีมว่า Amazon ทีมงานของ Issey บุกไป

เขียนเรื่อง [ความโดดเดี่ยวของ Founder](http://isriya.com/node/4073/loneliness-of-founder) ไป เหมือนคนจะชอบกันเยอะ (สงสัยตรงกับชีวิตจริงกันถ้วนหน้า) วันก่อนฟลุ๊กไปเจอ [สกู๊ปพิเศษของ The Economist เรื่อง Startup](http://www.economist.com/specialreports?year[value][year]=2014&category=76986) มีบทความเรื่อง [The dark side: Founder’s blues](http://www.economist.com/news/special-report/21593591-are-startups-just-workaholic-white-male-lumpen-preneurs-founders-blues) ที่พูดถึง "ด้านลบ" ของวงการ Startup ก็เลยเอามาจดลงบล็อกหน่อยครับ ภาพประกอบจาก [Flickr: Rafael De Oliveira](https://www.flickr.

บล็อกตอนสุดท้ายของซีรีส์เที่ยวไต้หวันแบบรีบๆ ครับ คราวนี้จะพาไปชมเขต Tamsui ที่อยู่ริมแม่น้ำเหนือกรุงไทเปขึ้นไปอีกหน่อย มีแหล่งชิวริมน้ำที่คนไต้หวันเค้ามาเดินกันเต็มไปหมดเลย เรื่องมีอยู่ว่า สมัยเรียน ป.โท มีเพื่อนไต้หวันอยู่คนหนึ่ง หลังจากเรียนจบแล้วก็คุยกันอยู่บ้าง (ขอบคุณโลกนี้ที่มี Facebook ในช่วงนั้นพอดี สายสัมพันธ์พวกนี้เลยยังอยู่) มันเคยมาเที่ยวเมืองไทยครั้งหนึ่ง เราก็ไปพบหน้า พอรอบนี้เราไปไต้หวันบ้างก็เรียกมาเจอสักหน่อย บอกเพื่อนไว้ว่ารอบนี้มีเวลาน้อย ก็เลยนัดให้มาเจอที่โรงแรม กะว่านั่งคุยกันขำๆ ครึ่งชั่วโมงคงเสร็จ แต่เอาจริงแล้วพอมันโผล่หน้ามาก็บอกว่า "ขึ้นรถ" แล้วขับพาไปที่ไหนก็

[บล็อกเที่ยวไต้หวัน](http://isriya.com/node/4071/first-time-taiwan)แบบสั้นๆ ครับ เนื่องจากเวลาว่างมีน้อยเพราะไปทำงาน ก็ต้องใช้เวลาให้คุ้มค่า โชคดีที่งานจัดตอนเที่ยงทำให้มีเวลาตอนเช้านิดหน่อย ผมเลยตัดสินใจรีบกินอาหารเช้า แล้วออกไป "ตามหาเจียงไคเช็ค" สักหน่อยครับ จอมพลเจียงไคเช็ค เป็นบอสใหญ่ของจีนคณะชาติพรรคก๊กมินตั๋ง ผู้สืบทอดอำนาจจากซุนยัตเซ็น บิดาแห่งสาธารณรัฐจีน ที่ดันตายไปเสียก่อนจะเห็นการปฏิวัติสำเร็จ ถึงแม้ในบั้นปลาย เจียงไคเช็คจะพ่ายแพ้ให้กับพรรคคอมมิวนิสต์ของเหมาเจ๋อตง จนต้องหนีข้ามทะเลมายังเกาะไต้หวัน แต่เขาก็ถือเป็น "ผู้ยิ่งใหญ่" และบิดาผู้สร้างชาติไต้หวันอยู่เสมอมา หอประวัติเ

ช่วงหลังๆ ได้คุยกับ founder หลายๆ ท่านในแวดวง startup เมืองไทย ทุกคนเจอปัญหาเรื่องนี้ และ Tech in Asia เพิ่งลงบทความเกี่ยวกับ "การแก้ปัญหาทางอารมณ์ของผู้ประกอบการ" ([Dealing with entrepreneur depression the Asian way](http://www.techinasia.com/dealing-entrepreneur-depression-asian/)) เลยคิดว่าเป็นเรื่องน่าสนใจและควรเขียนลงบล็อกสักหน่อย บทความอ้างคำพูดของ Steven Goh ผู้ก่อตั้งและซีอีโอของ migme เขาบอกว่า หลายคนอาจบอกว่าการเป็นซีอีโอนั้นเป็นตำแหน่งที่โดดเดี่ยว (บล็อกเก่า [ซีอีโอเป็นตำแหน่งที่ "โดดเดี่ยวที่สุดในโลก"](http://isriya.com/node/4043/startup-ceo-managing-yourself)) แต่การเป็นทั้งผู้

มี Lumia 1020 ในครอบครองมาเกือบปี เคยเขียน[เรื่องคุณภาพของภาพถ่ายจาก 1020](http://isriya.com/node/3955/lumia-1020-picture-quality) ไปแล้วครั้งหนึ่ง แต่ตลอดเวลาที่ผ่านมาแทบไม่เคยใช้ฟีเจอร์เรื่องการถ่ายวิดีโอของ 1020 (ที่โนเกียคุยว่าดีทั้งภาพดูนิ่งและเสียงคมชัด) เลย เพราะส่วนใหญ่ก็แทบไม่มีเรื่องต้องถ่ายวิดีโอ แถม use case ที่โนเกียชอบโปรโมทก็คืองานคอนเสิร์ต (ห้องมืด+สั่น+ต้องการเสียงคุณภาพสูง) เราก็ไม่ได้ไปอยู่ในสภาวะแบบนั้นสักเท่าไร เดือนที่ผ่านมาโอกาสก็มาเยือนแบบติดๆ กัน ก็เลยได้เวลาลองของกันสักหน่อยครับ เริ่มจากงานแต่งน้องชาย ที่มีคุณสุเทพ วงศ์กำแหง มาเป็นแขกและร้องเพลง "ระฆังทอง" ให้คู่บ

เมื่อต้นเดือนมีโอกาสได้ไปไต้หวันเป็นเวลาสั้นๆ 3 วัน (เพิ่งหาเวลามาเขียนลงบล็อกได้เพราะกลับมาแล้วยุ่งเกือบทุกวัน) แม้จะไม่มีโอกาสไปไหนเยอะเพราะตารางงานแน่นเอี๊ยด อยู่แต่ในโรงแรมกับศูนย์ประชุมเป็นหลัก แต่ก็ถือเป็นประสบการณ์ที่ดีใช้ได้เลยครับ อารมณ์รวมๆ แล้วไต้หวันคือ "จีน" ที่ไม่มั่วแบบจีนแผ่นดินใหญ่ แต่ก็ไม่เป็นระเบียบเคร่งครัดมากขนาดสิงคโปร์ เรียกได้ว่าบวกกันหารสองแล้วออกมาลงตัวกำลังดี โดยส่วนตัวแล้วผมว่าท้องถนนดูสะอาดและเป็นระเบียบกว่าเมืองไทยอยู่ 1-2 ขั้น (แต่เพื่อนไต้หวันของผมเถียงว่าไม่จริง เพราะผมไม่เห็นโซนที่มันสกปรกต่างหาก) - คนไต้หวันหน้าตาค่อนข้างดีตามค่าเฉลี่ยเอเชียครับ เดินงา

นิสิตมหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์ทั้งอดีตและปัจจุบัน น่าจะคุ้นเคยกับ "บาร์ใหม่" หรือ "โรงอาหารกลาง 1" เป็นอย่างดี ชื่อ "บาร์ใหม่" เป็นชื่อที่ถูกเรียกต่อๆ กันมาโดยไม่มีการถ่ายทอดบอกความหมายหรือที่มาชัดเจนนัก (จนบาร์มันเก่าและโทรมสุดๆ ก็ยังเรียกกันว่า "บาร์ใหม่") ถึงแม้เราพอเดาได้จากชื่อว่า "บาร์" หมายถึงสถานที่ขายอาหาร และ "ใหม่" ก็คือแห่งใหม่ (จนทำให้เกิดชื่อ "บาร์ใหม่กว่า") แต่เราก็ไม่เคยสนใจกันว่า "บาร์เก่า" ที่สร้างขึ้นก่อนบาร์ใหม่ อยู่ที่ไหนกันแน่ ผมสงสัยเรื่องนี้มานานกว่า 10 ปี วันนี้ได้คำตอบสักทีครับ ผู้ที่อธิบายเรื่องนี้คือ [รองศาสตราจารย์ไพบูลย์ ไพรีพ่ายฤทธิ์](http://archives.psd.ku.

หนังหุ่นยนต์สู้สัตว์ประหลาดจากฝั่งตะวันตก ที่เพื่อนๆ ผู้ชายหลายคนกรี๊ดกร๊าดกันมากเมื่อปีที่แล้ว เพิ่งมีโอกาสได้ดูก็พบว่า สามารถอธิบายด้วยคำว่า 'fresh' มากๆ เลยครับ ในภาพรวมแล้วถือว่า บาลานซ์ของหนังทำดีมาก ทั้งสิ่งที่เป็น "ตลาด" ต้องขายคนหมู่มาก และสิ่งที่เป็นเรื่อง "แปลกหรือใหม่" ที่ใส่เข้ามา ในระดับที่กำลังพอดี ถ้าจะให้ยกตัวอย่างหนัง genre เดียวกันอย่าง Transformer ถือเป็นหนังตลาดมากๆ สุดไปทางหนึ่ง เน้นขายฉากต่อสู้อลังการ หุ่นยนต์เท่ นางเอกเอ็กซ์ มุขตลกเจ็บตัว ในอีกทางหนึ่งเราก็เคยเห็นการ์ตูนหุ่นยนต์แนวซีเรียส สมจริงหน่อย อย่างกันดั้ม (บางภาค) หรือ Evangelion ที่ไม่ได้เน้นฉากบู๊ไร้สมอง