เมื่อไม่กี่วันที่ผ่านมา Marc Andreessen แห่ง a16z ออกมาโพสต์เตือนสภาวะ "ฟองสบู่ 2.0" ของวงการ startup ในซิลิคอนวัลเลย์
ประเด็นที่เขาเตือนนั้นน่าสนใจมาก นั่นคือเรื่อง burn rate หรือ "ค่าใช้จ่ายต่อเดือน" ของ startup ที่ยังไม่มีรายรับ
บล็อกตอนก่อนหน้านี้
บทที่ 13 Seeing Green เป็นการขมวดปมทั้งหมดของหนังสือ โดย Peter Thiel สรุปออกมาเป็น "กฎ 7 ข้อสำหรับสตาร์ตอัพ" ไม่ว่าจะเป็นวงการใดๆ ก็ตาม ถ้าอยากประสบความสำเร็จจะต้องตอบคำถามพวกนี้ให้ได้เสียก่อน
บล็อกตอนก่อน Zero to One - Foundations and Mafia
คราวนี้จะสรุปบทที่ 11 If You Build It, Will They Come? พูดถึงช่องทางการขายและการทำตลาดของ startup
Peter Thiel บอกว่าวิศวกร โปรแกรมเมอร์ ผู้สร้างสรรค์ผลงานมักดูถูกงานขาย และตำแหน่งเซลส์แมนว่าเป็นคนกลางที่ "ไม่ต้องมีก็ได้" และถ้าผลิตภัณฑ์เจ๋งจริง ไม่ต้องสร้างช่องทางขาย ลูกค้าก็มาหาเราเอง
นั่นเป็นความคิดที่ผิด
ช่วงนี้กำลังอ่าน Zero to One ของ Peter Thiel อยู่ เนื้อหาออกจะเน้นการตั้งคำถามเชิงปรัชญา ท้าทายความคิดมากไปหน่อย
พอเจอส่วนที่เป็น howto สำหรับ startup ก็มาจดเก็บไว้หน่อยครับ
ร้านอาหารญี่ปุ่นชื่อดังในซอยทองหล่อ ขึ้นชื่อเรื่องคุณภาพอาหาร (และความแพงที่มาด้วยกัน) เนื่องจากได้คูปองเงินสดมา 2,000 บาทแล้วใกล้หมดอายุ เลยต้องรีบไปใช้บริการ
รายละเอียดของร้านดูได้จาก เว็บไซต์ ส่วนรีวิวมีเยอะแยะมากมายในจักรวาลเว็บไทย การเดินทางคืออยู่ปากซอยทองหล่อ 12 (ติดกับซอยทองหล่อ 10 ที่ทะลุไปเอกมัย) อยู่ชั้น 7 ของอพาร์ทเมนต์ชื่อ Grass มีอาคารจอดรถแยกต่างหาก จอดฟรีไม่คิดเงิน (สแตมป์บัตรได้ที่ร้านเลย)
เห็นว่าร้านนี้ดาราไฮโซชอบไปกินกันเยอะ ควรโทรไปจองก่อนนะครับ (ผมไปวันเสาร์ตอนเที่ยง คนไม่เต็มร้าน แต่ก็ควรจองก่อนอยู่ดี)
ยังวนเวียนอยู่กับเรื่อง startup นะครับ เผอิญไปเจอบทความ Choosing the Right Co-Founders ของ Steve Blank แล้วเห็นว่าเป็นประโยชน์ เลยมาสรุปลงบล็อกสักหน่อย
Steve Blank เป็นผู้ประกอบการรุ่นเดอะของซิลิคอนวัลเลย์ เปิดมาแล้ว 8 บริษัท (ในจำนวนนั้นมี Zilog และ MIPS) ภายหลังเกษียณตัวเอง หันมาเป็นนักพูด นักเขียน และเป็นหนึ่งในคนสร้างแนวคิด Lean Startup ที่กลายเป็นมาตรฐานของวงการในทุกวันนี้ (ผมก็ตามอ่านบล็อกของแกอยู่เรื่อยๆ)
บทความนี้ Blank ตอบคำถามนักเรียนของเขาว่าเรามีวิธีการเลือกพาร์ทเนอร์ผู้ร่วมก่อตั้งบริษัทอย่างไร ซึ่งคำตอบของ Blank ค่อนข้างเป็นวิชาการดีเพราะเขาใช้หลัก Lean Startup หรือ Business Model Canvas นั่นล่ะมาตอบ
บริษัทบ่มเพาะธุรกิจชื่อดัง Y Combinator ออกคำแนะนำสำหรับสตาร์ตอัพที่อยากสมัครเข้าร่วมโครงการในปี 2014 ว่าตัวของ YC สนใจสาขาใดบ้าง
ว่ากันว่าการสมัครเข้า YC เดี๋ยวนี้ยากกว่าสอบเข้ามหาวิทยาลัย Ivy League ซะอีก ดังนั้นรายชื่อสาขาของ YC น่าจะเป็นภาพสะท้อนให้เห็นทิศทางเทคโนโลยีในอนาคตได้เป็นอย่างดี
แบบสรุปๆ คือการคิดจะเปิดบริษัททำเว็บหรือแอพ แค่คิดก็ผิดซะแล้วสำหรับยุคสมัยนี้ สิ่งที่ YC ต้องการคือธุรกิจไอทีเฉพาะทาง (vertical รายอุตสาหกรรม) หรือไม่งั้นก็ทำเรื่องนวัตกรรมเทคโนโลยีเชิงลึกไปเลย
รายชื่อสาขาของ YC มีทั้งหมด 22 รายการ (ลิงก์) ขอคัดมาเฉพาะชื่อสาขา ประกอบกับคอมเมนต์ของผมเองนะครับ
How quitting my corporate job for my startup dream f*cked my life up เป็นบทความใน Medium ที่มีเพื่อนสักคนแชร์มาใน Facebook (มั้งนะ) เพิ่งมีเวลาอ่าน อ่านแล้วโคตรโดนใจขอเอามาลงบล็อกหน่อย (ใครคิดจะเปิดสตาร์ตอัพ ควรอ่านฉบับเต็ม)
ผู้เขียนบทความจบมหาวิทยาลัยชั้นนำ ทำงานในบริษัทคอนซัลต์รายใหญ่ของโลก เงินดี ชีวิตหรูหรา แต่ไม่สนุก ทำงานหนัก เลยตัดสินใจลาออกมาเปิดสตาร์ตอัพ
อินโดนีเซีย โดยเฉพาะเกาะชวานั้นเดิมทีมีศาสนาพุทธและฮินดูยึดครองอยู่ ส่วนภายหลังศาสนาอิสลามค่อยตามมาแผ่อิทธิพล ทำให้ซากอารยธรรมในแง่สิ่งปลูกสร้างยังหลงเหลืออยู่มากทั้งสามศาสนา
คราวก่อนกล่าวถึงวัดพุทธอย่าง Borobudur หรือบุโรพุทโธไปแล้ว เมืองยอกยาการ์ตายังมีโบราณสถานสำคัญอีกแห่งคือ "วัดพรามบานัน" (Prambanan) ซึ่งเป็นวัดฮินดูที่อยู่กลางเมืองยอกยาการ์ตาเลย
วัดพรามบานันสร้างขึ้นในศตวรรษที่ 9 (อายุไล่เลี่ยกับบุโรพทโธ) โดยกษัตริย์ของอาณาจักรฮินดูที่อยู่ใกล้ๆ กับอาณาจักรพุทธที่สร้างบุโรพุทโธ (ประมาณว่าสร้างแข่งกัน) ความหมายของชื่อ Prambanan ไม่ชัดเจนนัก คาดว่ารากศัพท์น่าจะมาจากคำว่า Para Brahman (ปรมะ+พรหมัน)
ยอกยาการ์ตาเป็นเมืองท่องเที่ยวชื่อดังอีกแห่งของอินโดนีเซีย (แม้ว่าจะเป็นรองบาหลีอยู่พอสมควร แต่ในแง่ดีกรีเทียบกับเมืองอื่นๆ ก็ไม่ได้ด้อยกว่า) เมื่อมีฝรั่งมาเที่ยวเยอะ ก็ไม่น่าแปลกใจที่จะมี "ถนนคนเดิน" หรือย่านช็อปปิ้งแบบเดียวกับข้าวสารหรือป่าตอง ซึ่งถนนสายนี้ของยอกยามีชื่อว่า Jalan Malioboro (jalan = ถนน)